Rehabilitacja

Mówili, że czas leczy rany
Tej nie uleczył – okrył aksamitem zwątpienia
Nieprzepuszczalna materia
Jak jej dusza – szczelnie zamknięta

Karmiła się łzami
Zalepiającymi kąciki ust
Długo nie mówiła poważnie...
Zabita w połowie kaleczyła zdania
Smutkiem zalała cały jego świat
Miejsca na słowa nawet w nim brak

Chciał to zmienić prędko
Krople słone z ust jej zmyć
Nie może – za ludzki, zbyt słaby
Człowiek jest malutki
Nie dojdzie do takiej wprawy...

autor

Sinless

Dodano: 2008-03-19 10:13:43

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie