Requiem

Czasem jak chandra, to i człowiek potrafi się w miłość
rzucić... Tak słyszałem, ale czy to prawda? Trudno
powiedzieć... Smutne te smuteczki.
Pozdrawiam
Paweł

Oryginalnie o troskach piszesz Aniu, warto tą tęczę
zachować, ale tego co ją niszczy do domu nie
wpuszczać, msz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Smuteczki w Twoich strofach
jeszcze będzie pięknie
serdeczności :)

radości czas kiedyś nadejdzie,
a tęcza znów wzejdzie,
pozdrawiam:)

No coś Ty, takiemu to nawet drzwi nie otwieraj.

Smutno dzisiaj Aniu u Ciebie.
Pomyśl jednak że wkrótce przyjdzie wiosna i las
zapachnie zielenią. Będzie dobrze, a nad jeziorem
znowu rozbłyśnie tęcza.
Ślę serdeczności.

Dziękuję Wszystkim.

Piękne smuteczki, zatrzymałam się na dłużej.
Pozdrawiam serdecznie :)

Zainspirowałaś mnie bardzo tym smutkiem...
zajrzyj do mnie ...z jakim skutkiem ?

Nie dajmy się pokonać chandrze. Za sobą zostawmy, co
było. Trzeba wierzyć, że przed nami jeszcze piękne
dni. Udanego dnia z pogodą ducha:

Czasem jak mnie chandra napadła dzwoniłem do ojca (już
po jego śmierci). Przez miesiąc, może dwa był "Abonent
chwilowo niedostępny". Teraz już jest "Nie ma takiego
numeru".

jesteśmy chwilą, więc może warto otworzyć się na
uśmiech, by smutku nie zostawić w spadku.

Ratujmy chwile z uśmiechem ile nam starczy sił, to nic
ze abonent niedostępny, bo przecież tylko chwilowo :))
Pozdrawiam cieplutko z uśmiechem :))

Aniu, każdą udana chwilę w życiu trzeba pamiętać.
Trudny wiersz.
Serdecznie Cię pozdrawiam.
;)

Bardzo smutno zrobiło mi się w czasie cztania, dobrze,
że puentą dajesz nadziei na lepsze jutro.