Resuscytacja II

Lekki jak puch
szukał promieni słońca
jakiegoś światła po drugiej stronie
z nadzieją
że jeszcze coś się zmieni

głowa zmęczona życiem
szukała cienia
ciało uwięzione z sercem
co wystaje jako z pustej kieszeni
kiedy nadejdzie czas zmartwychwstania

spadał w otchłań piekieł
na samo dno wulkanu
bezlitosny czas
wciąż jeszcze mózg pogania
potem bierze wszystko

i nic w zamian nie daje
to miał być ostatni dzień
za zamkniętymi oczami mrok
silne światło razi
coraz mniej widzący wzrok

śnił obce obrazy i koszmary
czy wszystko powróci
nadzieja do wiary
a obie do miłości

jeden przypadek na sto
jeszcze silniejsze światło
niczym z tego świata
odradzał się jak niespokojny duch

oddech miarowy
ciśnienie rośnie
mamy go

autor

Maciek.J

Napisany: 2018-01-01 Dodano: 2018-09-02 10:50:03

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie