Rola życia

Nauczyłam się żyć
Śmiać, oddychać i tańczyć
Bez Ciebie.
Nauczyłam się kochać,
Szanować, uwielbiać i słuchać
Kogoś innego niż Ty,
A jednak po tylu latach,
Kiedy zostaję sama
Wciąż nie mogę się uwolnić
Od Twojej twarzy,
Twoje oczy wciąż potrafią żarzyć się gdzieś w ciemności
Twój głos wciąż czasem pobrzmiewa w uchu
I gdzieś na dłoni czasem poczuję Twój dotyk
I kiedy patrzę na Wasze zdjęcia
Wciąż mam wrażenie, że ona żyje moim życiem
Tym przeznaczonym mi, bo to ja miałam Cię kochać tak nieprzytomnie,
Wiernie i oddanie.
Byłam faworytką do tego spektaklu,
Ale rola miłości Twojego życia przypadła właśnie Jej.
Mi przypadła epizodyczna rólka złamanego serca
Pojawiającego się w chwilach gdy główny bohater ma wyrzuty sumienia.
Dobre i to, w końcu to Twój spektakl - Twoja obsada.

autor

Diabeł Stróż

Dodano: 2012-07-18 19:22:22

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie