Róża
Dla Róż w ludzkim ciele...
Rosła w głębi ogrodu
Pośród niewinnych konwalii
Niejeden co ją podziwiał
O kolce ostre się zranił
Płatki jak krew czerwone
Rankiem na świat wystawiała
Dumnie patrzyła w słońce
Nikomu nie ufała
Tak dni szybko mijały
Już coraz chłodniej było
Jej piękno zabierały
Ale nie chciała zginać
Prężyła swe łodygi
Choć liście pogubiła
Nie chciała żeby zima
Swym puchem ja przykryła
Oparła się pogodzie
Nie chciała jeszcze znikać
Umarła z „rąk” swego stwórcy
Zdeptana przez ogrodnika...
Dla tego który...
Komentarze (18)
Róża. Taka piękna, lecz nigdy na wieki. W końcu zginie
odrzucona przez tego, który ją stworzył. Dobry
wierszyk. Łatwo się czyta
rzeczywiście dobry wiersz lekki i o takiej błahej
rzezcy ale z takim zakończeniem, że aż się chce od
razu do do zycia to porównać... piękno troska życie
pielęgnowanie podziwianie i... nic ... oczywiście + za
ten wiersz
wiersz naprawdę dobry :) i intrygujący dopisek na
końcu dodaje smaku :)
wręcz sielankowo, lecz koniec... genialny:)
Bardzo ładny wiersz. Wszystko kiedyś przemija...
Wszystko ma swój koniec, róże też nie żyją wiecznie.
Tyle rozsiała piękna, tyle dała radości... Ja nie mam
żalu do ogrodnika.
Wiersz o dobrze dobranych słowach -przeczytałam z
przyjemnością a czasmi jednak szkoda róż ....
Tak bardzo chciała życ i być lecz okrutny los
niepozwolił.. Piękny wiersz
Dramatyczna smierc rozy,piekny wiersz o naszym
zyciu,podziwiam piekno metamorfozy
Każda róża zginie różnie
Albo czas ją wąsem muśnie
Lub ogrodnik ściąć ją może
I flakonik ją gdzieś włoży
Lecz w SERDUSZKU Twa wrażliwość
Zawsze różą piękną bywa
( Wiersz uroczy...bardzo mi sie podoba)
Tak jak w zyciu... pielegnuje sie uczucie , a jedna
chwila wystarczy zeby je zniszczyc.Sopdobala mi sie
tresc wiersza i taka refleksja nasunela po
przeczytaniu.
Zły ogrodnik był z niego, jeśli hodował różę a nie
zrobił niczego by żyła jak najdłużej. Kiedyś pomyśli
o tym i pójdzie do ogrodu, wskrzesić różę z powrotem,
lecz dotknie tylko chłodu.
Słowa nie opiszą straty każdego kwiatka,a tym bardziej
luckiej duszy czy serca.
Ja się staram może banalnie,ale Ty zrobiłaś to
profesionalnie.
Szacunek-Piękny wiersz
Chcąc ulepszyć życie, trzeba być gotowym je stracić.
Zdaje się, że pod losem róży kryje się zmetaforyzowany
los ludzkiego życia? Płynnie się czyta. Dobry wiersz.