Rozdarty

Pewnością siebie przekraczasz wszelkie granice
Stąpając po kruchych schodach
One rozpadają się z każdym kolejnym krokiem
Budząc w tobie strach
Rodząc w tobie gorzkie wspomnienia
One stają się twoim fundamentem...piekła
W którym ogień pali twe łzy
Rozgrzane padają na twe dłonie
Dłonie spragnione ciepła i aksamitu skóry skradzionej przez czas
Znienawidzony przez ciebie czas
Umyka przed twoimi oczyma oglądając siebie za toba
Bez żalu odchodzi i zamykasz drzwi
Nakrywasz dla siebie stół
I zaczynasz delektować się czerwonym winem jak moja krwią
Niczym wodą z Nilu, wypijasz kropla po kropli
Jednocześnie wypijając w tym szkle
Moje uczucia...
Poisz się nimi zamieniając w Cień Nocy
Który kroczy samotnie podczas zgiełku i blasku gwiazd
Tylko one mogą pieścić twe oczy
Osiągnęły szczyt zaufania ...
Karmisz się nimi niczym Cień Nocy
Który kroczy samotnie podczas burzy snów ...

autor

bogini997

Dodano: 2005-09-15 13:57:43

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie