Rozgrzeszenie
I znów do kupy zbiera słowa,
Naiwne pewne i bez sensu,
Bo od tych mądrych boli głowa
Daj umrzeć serce na kobiercu.
Dla ciebie ciągle zbiera myśli,
Przeprasza też za wszystkie błędy
Przytula przy zakwitłej wiśni,
Może dostrzeże chociaż wtedy.
Kobietę która wciąż mu się śni
I miłość która ginie z biedy,
Daj rozgrzeszenie dla poety,
Co płacze z żalu i ze złości.
Bo wie że przegrał miłość w karty
A drugiej tylko pozazdrości.
autor
Czarne Słońce
Dodano: 2019-03-05 13:27:09
Ten wiersz przeczytano 1226 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Dobry, rytmiczny wiersz. Jedynie można by było w
pierwszym wersie zamiast "do kupy" zbiera słowa
zastosować coś innego. Ale jak tak przeczytałam kilka
razy, to już oswoiłam się. Pierwszy odruch i takie
moje spostrzeżenie. Pozdrawiam
Rozgrzeszenie, w każdej materii jest potrzebne,
zwłaszcza w okresie jaki nastał :)
Dobry, emocjonalny, rytmiczny.
Z podobaniem :)
Ciekawy wiersz:) Pozdrawiam :)
fajny, poetom trzeba wybaczać :)
Może jeszcze słońce dla niego stanie się
jaśniejsze.Wiersz też jest jasny.
Ciekawie.
@walanthil dzięki z spostrzegawczość edytowałem na
szybko.A jak się człowiek spieszy to wiadomo...
*wtedy, kobietę, brakuje kilku przecinków
ale to grzechy, które można wybaczyć ;-)
Bardzo dobry, emocjonalny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.
A może jeszcze dostanie szansę się odegrać...
pozdrawiam serdecznie.
Ładnie ujęta refleksja.
Osobiście nie czepiałbym się owego
(swe), ale jak najbardziej Sławek udzielił Ci dobrej
rady.
Owy wers można zastąpić:( przeprasza za życiowe błędy)
Pozbędziesz się wtedy owego zaimka.
Ech ta miłość:)
Pozdrawiam:)
Marek
Podoba mi się ten wiersz, czyta się lekko. Pozdrawiam.
Zapamiętam ;) @slawomirze co do zaimków pozdrawiam
Wiersz niezły, fakt. I rozgrzeszenie daję (o ile w
mojej mocy).
Ale skróconych zaimków osobowych takich jak swe, me
twe itp. nie używamy w wierszach.
Może zagramy razem w karty?
Pozdrawiam serdecznie Kamil. :)