Rozlewam sie...

Trzęsę się cały … w samym środku …epicentrum ulotności….
Pępek samego siebie…. serce…umysł…dusza…
Niewyobrażalna mieszanka dotyku i chwili…
Rozsypałem się po okolicach ludzkich stop…
tuz pod nimi….nisko…
wiruje po kawałku nad głowami przyziemności….
Nie chcącymi za wszelka cenę oderwać się od podłoża….
Rozrzuca mnie tam gdzie nigdy nie chciałem dojść…
Uderza wzmocniona intensywnością odcieni szarości….
Ale to zachwyca….
Każdy misterny element tej konstrukcji zbudowany z pełną perfidią…
Na powszechny użytek….
Dla każdego ze wszystkich… po kolei….nakazuje szukać….
Szperać w pejoratyzmie….odkrywac zakamarki piekna?
Szukac tam gdzie nikt nie znajdzie…tylko dla siebie….
Prywatna…egoistyczna analiza egzystencji….
Co poeta chciał przekazac?
Wierzysz jeszcze w poetow….oni odchodza razem z Toba…
Żeby…znowu przyjść….

autor

Sw.ToMMeK

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-02-01 00:22:10

Ten wiersz przeczytano 376 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie