Rozmowa...

Dla wszystkich narzekających... ;)

Prowadził raz człowiek
Z mrówką rozmowę,
Chwaląc się, co to nie on -
CZŁOWIEK...

Że samoświadomy,
Że Panem Stworzenia,
Że to jego dłoń
Ten nasz świat wciąż zmienia

Że atomy rozbija,
Że wieżowce wznosi,
Że choć skrzydeł nie ma
W niebo się unosi...

Mrówka milczy...
Stopę dużą ma człowiek
Wie co ją czeka,
Gdy za dużo powie

Lecz główka jej mała
Wciąż jeszcze pamięta,
Że ten sam człowiek
Ot, niedawno - w święta

Chodził po lesie
Łzy z policzka ścierał,
Że samotny taki
Za życia umiera

Plątał się, kołował,
Przymykając oczy,
Bijąc się z myślami,
Którą drogą kroczyć?

- Co z tego, że ci wielcy ludzie
Mają dziś to wszystko?
Ja tam nie narzekam
Na moje mrowisko

Choć natura ustaliła
Klasy między nami,
Jeden brat drugiego
Nie wytyka palcami

I choć pracy tyle,
Że odnóża bolą,
Nikt tutaj nie płacze
Nad swoją niedolą


Prowadził raz człowiek
Z mrówką rozmowę
- Tyś taka zaradna,
A ja tylko...
CZŁOWIEK

autor

Dońka

Dodano: 2007-02-06 00:10:23

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie