Taka ja

W tłumie, w którym maska
Zdobi twarz każdego,
Nie umiem odnaleźć
Wciąż miejsca swojego...

Bo gdy smutek – złodziej
Duszę mą przenika,
Wnet koloryt świata
W okamgnieniu znika;

Serce całe krwawi,
Gęstą ciecz swą toczy,
A w bólu szczypiącym
Wysychają oczy.

Gdy znów się uśmiecham
Tańczy dusza cała,
A z nią rozbrykane
Wszystkie członki ciała.

Kiedy Cię całuję,
Na plecach mam dreszcze
I choć usta rozchylam,
Całuję Cię sercem.

Czy to nazwać szczęściem,
Czy nieszczęściem raczej,
Że wśród ludzi w maskach
Odczuwam... inaczej?

autor

Dońka

Dodano: 2007-02-07 00:03:37

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie