Rozmowa

nie wiem dlaczego, ale naprawdę dobrze się wtedy czułem, taki spokojny i z bezpiecznym sercem, chociaż nadziei nie ma.

zapytałem czy chce
oglądać ze mną gwiazdy,
a ona ciągle siedząc,
milczała ze spuszczoną głową.
dopiero po chwili zrozumiałem,
że to cisza z nią rozmawia.
podniosła wzrok zapraszając:
" usiądź obok mnie"-
nie otwierając nawet ust.
Usiadłem, podziwiałem gwiazdy,
a w zasadzie jej twarz.
tak prawie wtuleni w siebie,
nie znając swoich uczuć,
rozmawialiśmy milczeniem z niebem.

autor

Cristof7

Napisany: 2006-07-09 Dodano: 2006-07-09 14:08:16

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie