Rozmowa

Dlaczego wciąż szukamy i nie znajdujemy?

Wiem, że to boli, gdy za nic nie wiesz czym chcesz żyć,
Nie poddawaj się, nawet gdy nie widzisz już nic.
Ja wiem, że to straszne gdy jesteś zupełnie sam,
Lecz dlaczego Ty chcesz szukać szczęścia właśnie tam?
Rozumiem, że przeraża Cię każdy nowy dzień,
Zbudż się, wstań i zakończ wreszcie ten parszywy sen.
Nie opuszczaj mnie, bo kiedyś Ty pomożesz mi,
Jeszcze nie ten czas, więc skupmy się lepiej na dziś.

Co ona robi w rękach tego intruza?
Nadchodzi, nadchodzi nowa, straszliwa burza.
Dlaczego wciąż wspomina jego imię i twarz?
Nie wiem dlaczego dzieje się to kolejny raz.
Czy ona odeszła już na zawsze od Ciebie?
Lecz Ty wciąż, lecz Ty wciąż oglądasz się za siebie.

Dlaczego oni wciąż mówią tak źle o Tobie?
Tylko jedno twe słowo i ja im coś zrobię.
Czemu nie masz siły by podnieść się na nogi?
Nie, ja nie potrafię znaleźć dla siebie drogi.
Pomogę, ale czy zawierzysz mi swą duszę?
Mogę, nie mogę, ja chcę i uciec stąd muszę.

Czemu jesteś taki mały, że nie widać Cię?
Nie pędzisz, nie starasz, nie wysilasz się.
Patrzą na Ciebie z góry i śmieją się w oczy.
Nawet nie chcesz od nikogo przyjąć pomocy.
Po co żyjesz, skoro nie jesteś jak młody bóg?
Wybaczcie wszyscy, ja rzucam się wam do nóg...

autor

dekambrysta

Napisany: 2005-08-30 Dodano: 2005-09-25 09:18:06

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie