Rozmowa z człowiekiem śniegu.

Rozmowa z człowiekiem śniegu.
Człowieku stań i popatrz na śnieg
-ja?
Tak,twoje serce nie zna miłości
twoje oczy nie znają piękna
a twój rozum pędzi jak oszalały.

-Uważasz, że jestem zimny?
Dlaczego zadajesz znowu to pytanie? Nie umiesz się przyznać?
Tak jestem zimny.

-Dobrze przyznam się,ale co z tym wspólnego ma śnieg?
Każdy płatek jest inny.
-I to wszystko?
Nie.

- I co jeszcze powiesz, bo znów pędzę.
A znasz piękno?
-Szybciej!!!
A kochasz?
-A co to miłość?

No właśnie,żegnaj więc.

autor

Justinowa

Napisany: 2009-09-16 Dodano: 2010-08-21 15:58:17

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie