Rozmowa kogoś tam nie o smierci...

Nie je jestem
biała od starości hamletowska czaszka,
Być czy nie być?
Dialog pytań, boska komedia
nieboska igraszka.
Nie patrz chciwie głęboko
w oczy których już dawno nie ma.
Oczy pełne złudzeń, pustego zwątpienia...
W oczy szare prawdziwie smutne
niczym wykute z kamienia.
Nie tęsknij naiwnie do mniej milczących ust.
Umarłej duszy
pragnieniem słów
nie wzruszysz...
Wątłe wspomnienie
wargi wygięte
krzyczą,że zapomniały
jak pożądać szalenie.
Chmurny cień
niewzruszone białe oblicze kroi.
Wielki, który trzymasz kruche życie
w bladej dłoni,
posągowy Hamlecie Ty drżysz?
I drży włos Twój siwy na zmęczonej skroni.
Wstydliwy mędrcu pokolenia,
Ty się boisz?
Boisz się istnienia?

Jeżeli napiszecie słowo, to będę bardzo szczęśliwa:P

autor

Agi0206

Napisany: 2009-03-29 Dodano: 2009-03-30 17:49:24

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie