Rozmowy z mądrym człowiekiem

Czasem w pustym domu, gdy siądziesz spokojnie
i odetchnąć pragniesz po trudach i pracy,
nagle własne myśli wydają ci wojnę
a ty zaskoczony nie wiesz co to znaczy.

Świat się nagle zmienia, narasta frustracja,
wspomnieniem się wkrada niemiłe zdarzenie
i zaczynasz wątpić kto wówczas miał rację,
na głos wyrażając swoje rozdrażnienie.

Wojnę argumentów, wszystkie za i przeciw
rozstrzygasz dysputy ze swoim odbiciem.
Czasem i przekleństwo w pustą przestrzeń wzleci
na stos niespodzianek jakie niesie życie.

Sercu się wyżalisz, ono ci odpowie.
Kłócisz się z nim wściekle, na płacz ci się zbiera.
Być może kompromis zawrzecie w połowie,
lub też rozpoczniecie znów wszystko od zera.

Czujesz się jak głupek, cholera cię bierze.
Pies na ciebie patrzy z bezmiernym zdziwieniem.
Nie może zrozumieć tego biedne zwierzę.
Nie na niego krzyczysz, lecz rozmawiasz z cieniem.

Każdy błysnął kiedyś dziwnym zachowaniem.
Nieważne czyś stary, czy też młody wiekiem.
Zanim się rozejrzysz za białym kaftanem,
pociesz się, że z mądrym rozmawiasz człowiekiem.

autor

Sarna33

Napisany: 2013-03-05 Dodano: 2013-03-05 11:33:18

Ten wiersz przeczytano 1505 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie