Rozstaje
*
Drzewo i ... drewno
jak dusza, puls, ciało i ... ciało plus
ogień
jedno najdroższe drugie ... bardzo
drogie
*
i gdzie są tu 'drogi'
bez d-rzewnej niebogi ?
autor
janusze.k
Dodano: 2017-10-28 14:02:13
Ten wiersz przeczytano 608 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Na rozstajach cierpi życie
dlatego wciąż należycie
o nie trzeba dbać
Dobra refleksyjna zabawa słowem. Z podobaniem.
refleksyjno przyrodniczy - brawo
Januszku ..dobrze wiesz źe kawałka drewna moźne
wyrosnąć drzewo za Jego sprawą ..w metaforze stanie
ono na rostaju dróg dzięki miłości ..:)
Śliczny przyrodniczy wiersz pozdrawiam:)
Dla mnie najwymowniejszy tytuł z pierwszym wersem.
nie jest u Ciebie łatwo.
nie możesz pisać o miłości?
pozdrawiam z usmiechem :)
Hmm, naprawdę zaskakująca reflekscja podana
niekonwencjonalnie.
pzdr
Dosyć specyficzna forma, ale
przesłanie bardzo dobre.
Pozdrawiam:}
... jestem pod wrażenie... :)
oryginalnie.
brawo! wspaniale przemyślane.
Rewelacyjnie, januszku! Jest co kontemplować...
Podziwiam. :)
super oryginalnie i nie osądzam moralnie+:) pozdrawiam
serdecznie
Niestety nie obejdzie się.Ale żal tych niewinnie i na
darmo pozbawianych życia.