Rozstanie.

Krew rdzawa, szkarłatna
Kapie na twe wargi
Zmęczone szlochem zwątpienia.

Z potępieńczym jękiem
Powoli łzy zlizuję
Z rzęs twych płaczem sklejonych,
Co oczu zwierciadła
Mleczną mgłą zasnuwają...

Pod twoim dotykiem
Rozpływam się jeszcze,
Namiętnie smakując
Nasienia gorycz wzbronioną.

Potem sklejone dwa ciała samotne
Drżą ciągle
W miłosnym uścisku
Tęsknie splecione.

Myśli burza już
Rozszalała się na dobre
W serca izbie zapomnianej
Dawno tak, a wczoraj jakby...

Słucham w ciszy, jak
Pozytywka rzęzi znów -
To agonii niemy krzyk.

Oddech twój napełnia mnie
Szmerem zbezczeszczonych słów.
Nie chcę słuchać, chociaż wiem -
Tylko tu i teraz.

Gdy nareszcie wstanie świt,
W mroku wnet rozpłyniesz się,
A mnie nie zostanie nic -
Tylko w piersi żalu jęk.

autor

LightMyFire

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-05-11 00:09:52

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie