Rozstanie
Jesteś jak promyk słońca
Rozświetlasz pustkę opuszczonego domu,
w którym od lat nikt nie mieszka.
Odwiedzasz go na chwilę, wypełniasz
uśmiechem
i nagle znikasz pozostawiając po sobie
tylko odbicie uśmiechu
w lustrze na ścianie i już więcej Cię nie
widziano.
Znikasz gdzieś wśród ciemnej nocy i
szarości wieczora.
Odchodzisz bez pożegnania.
Komentarze (2)
Jest jednak, jak słoneczko w nocy i pozwala żyć
Gdy nie żegna, to przyjdzie znów Wiersz romantyczny
czuły i żal w podtekście +
Ciekawe metafory, ładny wiersz.:))