Rozstrzępiony

Myślisz przyjacielu, że życie jest czarno-białe?
Nie, takim nie jest! Twoja krzywda to nie moja radość,
Tak samo jak mój smutek nie czyni Cię szczęśliwym..

Jak życie, tak i człowiek nie jest dwuwymiarowy.
Jesteśmy wieloskładnikowi, i ukazujemy światu tylko część,
Tego co w nas. A co? To nie od nas zależne.

Ja, należący do tego świata, także podlegam jego prawom,
I nie wiem, mówię nie wiem jak wciąż do tego dochodzi,
Bo chociaż czuję co się ze mną dzieje, nie potrafię tego zmienić.

Moje życie, jak zaćmienie, potrafi szybko się ściemnić,
I Jednakowoż szybko oświecić, kiedy to się zmieni?
Tego nie wiemy my ani wy, więc pozostawmy tą sprawę bogom.

Ja, rozerwany na wiele części,
A każda z nich czuje inaczej od drugiej.
Pragnę wydostać się z tej otchłani,
Z tej, zdawałoby się kary mnie niegodnej.

Jedna z cząstek mnie, pragnie miłości i akceptacji,
Druga z cząstek mnie, pragnie izolacji,
Trzecia z cząstek mnie, w agonii przepełniona płaczem,
Gdyż rozerwana jest powyższym wewnętrznym dysonansem.

autor

Kotongo

Napisany: 2007-05-20 Dodano: 2007-12-15 00:30:42

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie