Rozwiane myśli

cień wątpliwości
rani oczy

rozwiane myśli
zwijane w kłębek
uciskają serce

miało być tak pięknie
nocą
przepaść dzieli

chłód przenika
śpiewając szeptem pieśni
ogień dogasa

łzy płyną rzeką
w strugach deszczu
bólu nie widać

już przeszłam
miłość nie pierwszą
zawsze to samo
chcą mnie tylko uległą

mam tego dość
nigdy więcej
nie pozwolę sobie
wpadać świadomie
w męską niewolę

głowę do góry
lekko unoszę

z tej strony nie słychać
słucham proszę
nie ze mną takie numery
idź pan dalej


Autor Waldi

autor

waldi1

Napisany: 2018-10-06 Dodano: 2018-10-06 09:21:40

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie