Runęła układanka budowana na...

kiedyś bylo inaczej... zapamietam te chwile....

Dlaczego czując to samo,
nie potrafimy odejść ?
Dlaczego wiedząc że to koniec
nie chcemy przerwać tego pasma cierpień i bólu...

Wciąż stoimy
nad wielokrotnie reperowaną ukladanką
i przyglądamy się jej.
Czekamy,
choć wiemy,że dawno już pekła na pól jak nasze serca...

Pochylasz się.
I mimo iż wiesz,że to koniec
podnosisz jeden ułamek.
A może ty jeszcze wierzysz...?

Ja nie ...
dawno już przestalam.

Pozostala tylko pustka...

autor

sunflower

Napisany: 2005-04-26 Dodano: 2005-04-27 14:15:41

Ten wiersz przeczytano 368 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie