Rutyna
dni sklejają się
jak poplamione syropem kartki
choć w smaku nie są słodkie
to przez rutynę
z ciałem jest odwrotnie
rozchodzi się na wszystkie strony
nogi pracują jak zaprogramowane
głowa buja w obłokach
brakuje jednomyślności
tylko ręce wciąź gotowe
by nie tracić chwili
by pisać...
wiersz dodany 24.10.2008
autor
Maria M.
Dodano: 2008-10-24 14:45:06
Ten wiersz przeczytano 519 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Zgadzam się z przesłaniem. Trzeba ciągle pilnować tej
rutyny by nie przeważyła, bo wtedy...
trzeba mieć otwarte szeroko oczy i serce -cóż mogą
same rece ? ładny wiersz
Napisałas ciekawy wiersz i to chyba nie dzieki
rutynie.
Ciekawie i rzeczowo ujety temat pisania - bez bujania
w oblokach
Myśli z ciałem żyją w zmowie, ciało boli myśl to
powie. I nie może być inaczej, bo cóż wtedy człowiek
znaczy.
czasami to pisanie to jedyny substytut
ciepła...absurdalnie - ale tak jest - spełniać się -
to ludzkie takie... dobrze oddana myśl
jakiś "element" człowieczeństwa ostał się jeszcze
nierozlazły - reszta potrzebuje regeneracji...
ciekawie skomponowany wiersz i nieco zaskakujące, ale
bardzo ciekawe przenośnie.
Rutyna swoją drogą(żeby nie tracić czasu na szukanie
innych rozwiązań), ale myśli, głowa i serce
współpracują z piórem jednomyślnie:)
Prawda że piszemy ręką,ale bez głowy i serca wiersz
nie ma duszy.Podoba mi się.
Piszesz sercem, tworzysz umysłem... ręce, to tylko
narzędzie :) Podoba mi się ta "Rutyna."
Ciekawie oddane myśli w wierszu.Nie tracić chwili by
pisać, by z tej plastikowej rzeczywistości wydobyć
jakiś sens...
ej, do pisania nie tylko ręce, bez duszy i serca
marność tu są ręce.
Tak więc niech twe ręce będą wciąż gotowe i pisz bo
bardzo dobrze ci to wychodzi. Pozdrawiam