Rycerze z rozwianym włosem

Ruszyli... Pobiegi w stronę mroku
Rycerze zapomnianych krain
Gotowi, prężąc się do skoku
Na znak tylko czekali
By oddać swe życie za sprawę
Bali się... lecz w oczekiwaniu stali
Kierując się serc głosem
Z lat wczesnych wojenna strawę
Znali, i czuli krwi żelazisty smak
Marzyli, Rycerze z rozwianym włosem
Gardzili życiem, gdzie miłości brak....

Skoczyli, przez góry i lasy
Ku przeznaczeniu, byle szybciej
Ku śmierci, ku roztrzygnięciu
Jak dawnymi czasy
Walczyli, słabli, parowali coraz wolniej
Złamał się duch, lecz pozostała gorycz
Trzymająca w walce, nie ulegająca napięciu

Umierali, z uśmiechem na ustach
W mrokach pustyni zagłady
Godnie, szlachetnie, bez żalu
Smutne oczy gasły na równinach
Które pokrył mrok

Lecz pozostaje w pamięci
Ten obraz wspaniały
Poświęcenia, dobrych chęci
Z mroków wyszło światło
Ocalili tysiące,w legendach pozostali
Chociaż ich samych już brakło
Rycerze z rozwianym włosem...

autor

Sihil

Dodano: 2005-03-02 20:16:50

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie