rys

Kryzys wartości i zasad
bytu naszego-
egzystencjalnej papki życiowej zgotowanej nam przez złośliwy los
dopadł mnie i trzyma w ryzach
zuchwalczo śmiejąc się
wytyka wszystkie potknięcia i upadki
stojąc nade mną wysoko.

Cel w życiu?
Uciekł gdzieś w mgłę niemocy
i gdzieś tam znika z pola widzenia
już niedościgły.

A ja?
Pogrążona w bagnistym mule
tych śmierdzących przyziemnych sprawach,
pogrążam się.

Dzieciństwo...
odeszło w niepamięć.
Zostałam...
z poczuciem goryczy na ustach
topiąc się w dorosłości
i ginąc bez celu...
bez nadziei na lepsze jutro...

autor

little_girl

Dodano: 2005-12-25 22:39:59

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie