Rzeczywistość

Zatracony jak pyłek kwiatu latam gdzieś na wietrze
Czuję się nieswojo źle dziwnie
Czuję się niczyj niewidoczny jak powietrze
Powiedz mi jedyna czy jak słońce zaświecisz ogrzejesz mnie i odnajdę cię przy mnie

Uczucie wzeszło tak prosto, jak co dzień poranek
Rozjaśniało jak słońce- nastał dzień
Otwarte oczy otwarte serca uśmiech zabawa cudowny ranek
Przyszedł zmierzch bałem się nocy bym nie zapadł w sen

Nastała noc
Mrok ogarnął nasze dusze
Przyszła zima
Lód skuł nasze serca

Czy zabłysną nocą gwiazdy i wskażą nam drogę?
Jak samotny żeglarz szukam latarni?
Nie wiem jak długo tak jeszcze mogę
Proszę cię zabłyśnij bym znów zobaczyć cię mógł

Wiem mam nie patrzeć w gwiazdy
Wiem mam stąpać poziemni
Mam otworzyć oczy
Mam realnie żyć

autor

blondym

Napisany: 2006-03-11 Dodano: 2006-03-11 18:33:00

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie