RZEKA TAJEMNIC
przywróć mi Panie czystych myśli
brzmienie
łzy spadające niech jak gwiazdy świecą
i oddech równy który szeptów drżeniem
otuli postać milczącą nad rzeką
tam zimne mury płonęły uczuciem
różanym pąsem zabarwiały twarze
daj skrzydła ptaka to nocą powrócę
nad brzeg Pilicy i ją znów zobaczę
łuną księżyca upadnę pod nogi
zapłonie ogień iskrami tajemnic
nie będzie ludzi ni milczącej trwogi
tylko spojrzenia rozmarzonych źrenic
przywróć mi proszę zmysły wyostrzone
błękit jej oczu i uśmiech nad ranem
dzisiaj jak świeca bez płomienia płonę
tłukąc pięściami bezsilności bramę
a ona czeka na te krótkie chwile
i łzę maleńką trzyma pod powieką
czas wartką rzeką nieprzerwanie płynie
jest taka bliska chociaż wciąż daleko
autor
Sfinx
Dodano: 2009-01-19 11:32:02
Ten wiersz przeczytano 1569 razy
Oddanych głosów: 55
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Przepiękny...to za mało powiedziane.
piękny wiersz, nad którym się warto zatrzymać
Magiczny wiersz wciąga jak wir rzeki, pięknie
napisany.
Melancholijny i piękny wiersz... Pozdrawiam
Przede wszystkim bardzo równo i rytmicznie ustawione
wersy, z prawdziwą geometrią zastosowaną w słowie,
temat cieplutki, nie odchodzi się tak odrazu od tego
wiersza.
Piękny Twój wiersz taki tęskny i wzniosły
Płyń rzeko płyń...usiadę nad jej brzegiem i poptrze w
jej nurt...brawo.
Jak zawsze pozostaję po urokiem Twoich przemyśleń i
wierszy.
Znam to uczucie,a takie rozmyślania też nie są mi
obce,a stan melancholii często jest jakby dopełniaczem
rozmyślań-rzeka tajemnic,ta jeszcze będzie długo
płynęła,a takich rzek z tajemnicami przeszłości jest
wiele więcej..ładny opis nabrzeży Pilicy i jej
okolic..powodzenia
Pełen uczucia wiersz. Modlitwa o przywrócenie
utraconego raju..
a ona czeka na te krótkie chwile,drzemie w niej tak
wiele nadziei i wiary
Podoba mi się twój wiersz, jest treściwy, dobrze
zrymowany i nieżle poprowadzony, gratuluję pomysłu.
Wzruszyłam się czytając wiersz. Każdy na dnie serca
nosi takie wspomnienia.
Niemożliwym jest, żeby jakakolwiek kobieta nie
zareagowała na taki wiersz - cudo - do Pilicy mam 16
km - być może kiedyś spotkam postać milczącą nad
rzeką.
Świetny wiersz - czyta się go doskonale, można nawet
oczami wyobraźni "brzeg Pilicy" zobaczyć. Jeśli miłość
prawdziwa to nie przeszkodzi jej oddalenie i pomyśl
jaki cudny będzie powrót nad brzeg Pilicy! (jedynie
zamiast "ni" samo "i" bym zostawiła).