RZUCIŁA GO I POSZŁA W ŚWIAT ...
On już nie wierzy jej słowom,
choć nimi tak barwnie kusi,
wie jakie są zwodnicze,
nie będąc spowiedzią duszy.
To był blef - gdy mówiła,
daj spokój, masz urojenia,
z tamtym mnie nic nie łączyło,
cofnij swe podejrzenia.
Lecz dzisiaj - szlag go trafił,
gdy znalazł pod jego wierszem
"twych wierszy bardzo brakowało"
więc nie raz, zajrzę tu jeszcze.
Na zdrowie, niech tam zagląda,
gdy strofy są jej tak bliskie,
ta miłość w sercu się rozpadła,
strzaskana niewiary pociskiem.
http://www.youtube.com/watch?v=tlUkaKqZlzs
autor
zdzisław
Dodano: 2011-11-03 07:53:42
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
miłość posiada wiele oblicz
Rzuca, bierze pobryka i znika!
Bo ona taka kobieca była:))
A Ty taki męski.
Pozdrawiam:)
no cóż...kobieta zmienną jest...
a wiersz bardzo udany, przeczytałam z przyjemnością :)
Taka jest miłość, lecz kiedy chcemy ją uwięzić bywa
śliska .
ee tam... nie godzi się tak zaborczo kochać, tak na
wyłączność chcieć posiadać... to, że komuś brakuje
czyiś słów to jeszcze nie znaczy , że zdradza...
zazdrość jest oznaką niepewności i niskiego poczucia
własnej wartości, trzeba się jak najszybciej pozbyć
tego cholerstwa, bo nie pozwala cieszyć się życiem,
ogłupia i wyniszcza... uff... ale wiersz oczywiście
jak zawsze bardzo fajny :-)