Sam sobie...

Pomimo pewnej dramaturgii i melancholii Twojej
miniaturki, trudno mi się oprzeć pewnej wesołości przy
czytaniu ostatniego wersu-chyba mi się włącza moja
wyobraźnia.Pomysł fajny i temat też.Pozytyw:)

Czasem tak lepiej byc "sam na sam", "sam ze
soba"-uwierz.

no tak, z takim nastawieniem trudno o stado ;-) a
faktycznie w stadzie zawsze raźniej... :-)

sam przeciw sobie

kto szuka ten znajdzie, przyznam rację, że w życiu
/szczególnie w obecnych czasach/ tak jest, wiersz
oceniam pozytywnie

Tylko że jak na ironię człowiek jest istotą społeczną
przeważnie żyjącą w stadzie. Pozdrawiam

Nie chodzi mi o zauważanie ludzi. Chodzi mi o to, że
pomimo iż jesteśmy wśród ludzi to jesteśmy samotni, bo
nie możemy odnaleźć się w społeczeństwie.Bywa tak, że
niektórzy ludzie nie potrafią znaleźć tego swojego
"stada".
Pozdrawiam wszystkich czytelników.

Puk,puk proszę się obudzić, otworzyć oczy!
No, i?
Ludzie są wszędzie,trzeba chcieć ich zauważyć.
Pozdrawiam.