sama...

Powiedz mi,
czemu tak jest,
że dziś mamy
dłoń w czyjejś dłoni,
a jutro możemy być sami,
tak sami, że aż zaboli?...

I nagle
wszystko pęka,
i prosto w twarz
ci się śmieje
ten, na kim
miałeś polegać,
bo mówił, że jest przyjacielem...

Powtarzał,
że będzie obok,
że wskaże
właściwą drogę,
a widząc,
że się potykasz
próbuje podstawić ci nogę...

Powiedz mi,
co mam zrobić
z wiarą i zaufaniem?...
On mówił,
że będzie przy mnie,
że nie zostawi mnie samej...

Powiedz mi,
gdzie mogę uciec?...
Może zdołam
tam dostrzec
ludzi, którzy
będą ze mną
nie tylko kiedy jest dobrze...

autor

blondyneczka

Dodano: 2007-02-17 16:56:25

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie