sama...

Nie umiem
i nie chcę
żyć bez ciebie-
- ta myśl
towarzyszy mi
wszędzie.
Niczym strzała
nasączona jadem
na wskroś
przeszywa
me serce...

Tak trudno
uczyć się
samotności
w parku
na zimnej ławce
i łudzić się,
źe zaraz
wrócisz,
bym czuła,
że jesteś
już zawsze...

Nie umiem
sobie
z tym wszystkim
poradzić,
wracać po pracy
do domu,
z zupełnie
nową,
nieznaną myślą:
" Nie jesteś
potrzebna nikomu...!"

Bezwiednie
próbuję
uciekać
wzrokiem,
gdy was
przypadkiem
spotykam...
Ona wtulona
w twoje ramiona
tak bezgranicznie
szczęśliwa...

Nie umiem
i nie chcę
żyć bez ciebie,
straciłam
jedyny skarb-
- coś, bez czego
nie warto istnieć .
Po takim
upadku
nie można
już wstać...

autor

blondyneczka

Dodano: 2007-06-23 17:19:52

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie