Sama z wierszami

Siedze sama w pokoju,
sama z wierszami.
Rodzeństwo w pokoju obok,
niemówią nic.
Rodzice milczą z zaściany.
Zostałam więc sama,sama z wierszami.
Za oknem pada biały piękny puch.
W domu słycze jedynie swój oddech.
Znow się użalam nad sobą,
i nad moim życiem.
Bo jestem sama z wierszami.
Pisze na kartce swoje uczucia,
twoże wciąż nowe zdania.
Lecz w głebi serca wiem że jestem sama,sama z wierszami.
Nagle widze płomień który ogarnia wszystko co mnie otacza.Pali się wszystko...
ja zostałam znów sama,sama ale juz bez wierszy....

dla nikogo:(

autor

Saruchna*

Napisany: 2006-02-11 Dodano: 2006-02-11 12:20:31

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie