Samemu w samotności
Samotność bywa straszna, jak i brak
zrozumienia.
Samotność pośród ludzi, prowadzi do
zapomnienia.
Samotna dusza nigdy nie znajdzie swojej
drogi,
poplącze myśli jak i postawi progi.
Samotność jest tą z wyboru, lub narzucona z
góry.
Nie można się poddawać, nie szukać w całym
dziury.
Żyć można obok, można też poza
zasięgiem.
Wspomnienia i marzenia, pozwolą burzę
przetrwać,
i mogą długo kreślić, tą linię
odniesienia.
I tylko wszystko to, jest sztuką
przeniesienia.
W innym wymiarze życie, w innym byt i
istnienie.
Samemu da się istnieć, gdy takie jest
życzenie.
A pełnię siebie odkryć i własne swoje
siły,
gdy byt swój własny z innym, zaplatasz
wzorem liny.
Samemu można wszystko, lecz czy to jest ta
droga?
Bo jak się potkniesz na niej, nikt ręki Ci
nie poda.
Więc siedząc w samotności, popatrz wokoło
siebie.
I z miski zależności, wybierz coś tak dla
siebie.
Nie buduj murów, przeszkód. Nie karz sam
siebie stale.
Bądź tym co może pokonać własne ale...
Komentarze (3)
Ciekawa refleksja
Ciekawa refleksja
Pełen refleksji i zastanowienia wiersz.Samotność to
najgorszy stan istnienia:(