Samobójstwo

W dedykacji dla Ani i Moniki, oraz tych wszystkich, którzy przekroczyli tą granicę...

czy to naprawdę ostatnim wyjściem jest?
czy to musi oznaczać życia kres?
czy nie można szukać pomocy?
w szkole i w domu, dniem i w nocy

przecież zawsze ktoś się znajdzie
kogo Bóg pomysłem najdzie
i nadzieją serce natchnie
do góry kamień życia pchnie

człowiek jak Syzyf, ma swoją pracę
choć czasami siły tracę
i szarością świat zaczyna być
w sercu nadzieję należy tlić

a jeśli ona zgaszoną zostanie
przyjdź z pomocą nam Panie
abyśmy nie musieli decyzji podejmować
żyć wytrwale czy umrzeć i się nieprzejmować?

każdy ma swój czas, wyznaczony przez Niego
nie liczmy dni, nie dążmy do tego
żyjmy tak jakbyśmy w Niebie byli
a Tam z dumnie wypiętą piersią wkroczyli

więdząc, że doświadczyliśmy wszystkiego
tego dobrego, i złego tego
wyciągaliśmy wnioski, nastała refleksja
choć wywierana jest wielka presja

choć czasem łzy po policzku płynęły
słowa pogardy usta cisnęły
były krzyki, samotność i rozpacz
ale lepiej sobie dużo popłacz

niż miałbyś uciec w daleki ląd
uciec od bliskich, uciec od nas stąd
gdzie też jest szczęście i życie
choć czasami łzy spływają skrycie...

autor

Fasha

Dodano: 2006-10-27 21:22:24

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie