Samotna
Ateno nie moja to je to ...
samotna
pośród
wodospadów
niebo pełne chmur
z każdej strony
szemrze strumyk
to ona
lekkie odbicie
skok
skrył ją wodospad
bez lęku
wynurzyła się
okryła woalem
chłód przenika
a jednak
laguna
swym pięknem przyciąga
różnorodność ptactwa
z zadziwiającą odwagą
siada na ramieniu
przyjaźnie
trzepoczą skrzydłami
jakby chciały powiedzieć
nie odchodź
zostań
z nami
Autor Waldi
Komentarze (13)
Bardzo ciekawie ukazane, pozdrawiam :)
Ślicznie to namalowałeś...moc pozdrowień
Pewnie, gdy usłyszy takie słowa...pozostanie...
miłego dnia, pa
Może właśnie to sprawi, że nie odejdzie :) Pozdrawiam
Cię, Waldi, serdecznie +++
https://www.youtube.com/watch?v=xZpZHjaoy2U
Pozdrawiam Waldu, lubię takie tajemnicze postacie w
naszej historii
Z podobaniem. Świat jest piękny a ona dopelnia go
czyniąc jeszcze piekniejszym a kiedy odchodzi, smutek
przesłania to piękno.
podoba mi się, nawet bardzo :-)
Pięknie opisałeś boginię miłości, która w samotności
zakątka przyrody przyjmuje hołdy od ptactwa...
pozdrawiam i głos zostawiam :)
:*)
No, no. Chcąc, nie wyszedł Ci bardzo fajny wiersz.
Tylko pochwalić i plusa przywalić...
Pozdrawiam. Miłego dnia...
Ps.W tematyce podałeś "miłość",
ptactwo w "samotnej" się zakochało?
Pięknie Waldi. Nic mądrego nie przychodzi mi do głowy,
bo wciąż myślę o Oli...
Pozdrawiam serdecznie.
nawet wśród tych wszystkich cudów człowiek może czuć
się samotny
Piękny jak zawsze**
Dobrej nocy Waldku**