SAMOTNA TROSKA
Pustka
gdzie odnależć siebie
gdy ogarnia ciemność,szarość dni
samotna troska,złamane serce
ktoś płacze gubiąc łzy
Zasmucona twarz,nie znajduje pocieszenia
zmarszczone czoło,wielka złość
każde małe wyrzeczenia
powiekami szczęście otworzyć
mieć pragnienia moc
Tylko promyk nadziei błądzi
przenika pośród nas,gdy brak
pustki,niosącej radość by nie dzielić
lecz odnależć siebie,gdy jesteś sam
Komentarze (2)
Ten promyczek nadziei jest najważniejszy... Ładnie
napisany wiersz- pozdrawiam:)
Jednego mi miejsca wciąż brakuje
tam gdzie cudownie się czuję.