Samotna Wieża

Padł sztandar miłości ,
Pękło serce z kryształu ,
Nadzieja w ciemności kona ,
Umarło co wieczne być miało ,

Deszcz łez obmywa wspomnienia ,
Wiatr czasu potargał sny ,
Upadła w miłość resztek wiara ,
Krwawiące serce przestało bić ,

Wśród murów smutku i strachu ,
Otoczony fosą gorzkich łez ,
Zamknięty w samotnej wieży ,
Gdzie do snu tuli chłód i lęk ,

Nie wrócą już świetności czasy ,
Nie powstanie raz uschnięty kwiat ,
Nie zapłonie martwe serce ,
Nie pokona ciemności słońca blask ..

Zbyt silny by odejść , zbyt słaby by żyć ..W niemocy zaklęty.. jak cień muszę iść ..

autor

Ursiv_Sis

Napisany: 2007-10-30 Dodano: 2007-10-31 15:56:19

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie