Samotni razem

Dwa samotne istnienia,
W głowie nie ma o uśmiechu wspomnienia,
Wśród innych z poczuciem alienacji,
To sprowadza do kontemplacji,

Czasem opuszczenia, czasem tęsknota,
Czekając na to aż ktoś pomocną dłoń poda.
Dwie osoby samotne… pełne zgaszonych marzeń,
Pełne ich umysły z przeszłości przykrych zdarzeń…

Zamknięci, niepewni, bez słowa otuchy... w ogóle bez słów,
Tam szczęśliwy, tu szczęśliwy, wszyscy roześmiani,
Brak myśli o innych, brak chęci pomocy dla tych z potrzebami,

Tylko patrzą na bezinteresowne wyścigi chodnikami miasta,
Ich wolność w miejskim więzieniu… to zamknięcie ich wolność przerasta.
Wreszcie uciec, odizolować się od tego szaleństwa,

Wreszcie stanąć przed kimś bez strachu,
Bez zgiełku zamiast myśli, bez myśli o wariacji ulic i gmachów.
Pragnienie by poznać, porozmawiać z kimś podobnym czasem,
Gdy pragnienia połączą, będą samotni razem.

autor

rav

Napisany: 2007-11-12 Dodano: 2007-11-12 20:14:08

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie