Samotność

Nie mogę się odnaleźć
swej ścieżki swego celu
błądzę po omacku
jak ślepiec
w ciemności życia
bardziej opuszczona
wśród bliskich i obcych
niż w swojej samotności
zamkniętej na głucho
w ciasnej wieży
bez okien i drzwi.
Tylko ten brak powietrza
doskwiera co dzień
i światła.
Taka moja mała
klaustrofobia
zamknięta
w głuchych, pustych ścianach
krzyczącej niemo pustki.

autor

chica

Napisany: 2005-08-23 Dodano: 2005-08-26 07:10:51

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie