samotność

Przyzwyczaiłam się do stanu, w którym jestem,
Do tego, że nikogo nie ma blisko mnie,
Że ani ten, ani tamten nigdy nie będzie mój,
Że nawet Ciebie to się może tyczyć.

Tyle lat już to trwa,
Czasami tak strasznie czegoś brak...
Oddechu, paru słów, uśmiechu,
Słodkiego buziaka na przywitanie,
Prostego gestu na pożegnanie.

Czekać i czekać, ileż można?
Wiecznie w głuchej samotności mam trwać?
Kiedy w końcu los odmieni się,
I ześle mi tego jedynego?

"Księciem z bajki" nazywać go będę,
Co na swym dzielnym rumaku ku mnie będzie mknął,
To on zdejmie zły czar z mojej duszy,
Bo dla niego liczyć się będę tylko ja!

autor

monika87

Dodano: 2007-03-31 19:06:08

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie