Samotność

Stoję tutaj przeraźliwie smutna
Przemoczona w każdym calu
Nie mogę opanować się przed łzami
I gorzkimi myślami w mej głowie.

Stoję tutaj i moknie każda moja część
Parasol dawno znikł gdzieś za rogiem
Wiatr go zabrał w krainę mokrą
A mnie zostawił samotną.

Pójdę prosto do domu
Ogrzeję mym chłodem zielone ściany
Piec znów przemówi do mnie jak co noc
Że jest głodny i ma mnie już dość
Kosz na śmieci rozrywa me wnętrze
Jest tak wiele nicości we mnie!

I tylko ten piec, który zrzędzi co noc
I papiery na stole rzucone szybko
I kosz jakże podobny do mnie
I tylko oni czekają na mój powrót
...powrót co noc w deszczu bez parasola...

autor

ashanti

Dodano: 2006-10-16 08:37:04

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie