samotność

Na samotności świat swój zbudowałam
na samotności człowieka w tłumie się oparłam
na samotności jednostki bez uczuć bez miłości
na samotności, na samotności

gdy w pełny księżyc patrzę
jak demon co ciało zostawił a duszą się chlubi
czuję że tak jak powiedziałeś
za moimi plecami śmierć podąża

czuję jej oddech, wiem po co przyszła
po to o co tak bardzo dbałam
by duszy wieczna mękę zadać
jak srebrny kołek w serce wampira wbić

na śmierci piedestale każdy stanie
czemu mi dwa razy będzie to dane
czemu osobne serce i ciało umiera
czemu na moje przywitanie lawa w piekle się raduje

na samotność wystawiony mój byt mizerny
bez miłości oddania i szacunku
wzrusz choć ramionami wypowiedz zaklęcie
a ja odrzucę marę i jako anioł do Ciebie przybędę…

autor

meloandra

Dodano: 2007-04-23 17:46:24

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie