samotność

uciekniesz w myśli jej czasami
przytulisz ją,
uściśniesz
horyzont słów zakończysz przy niej
pofruniesz dalej ku ptaków szrości
rozbłyśnie oko Twoje dumne
gdy zerwiesz z nią uczucia lęk
samotność...
głebiny czarnej chusta zwiewna
obmywa umysł i ciało twoje
nie liczy się z uczuciem
ani słów pięknem
i czeka tylko na chwile słabości
by wciągnać Cię do swego domu.

autor

homer

Dodano: 2008-03-29 16:17:57

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie