samotnosc

ludzie opuszczaja nas w najmniej odpowiednim momencie...

Samotnosc jak noz wbija mi sie w dusze
Mowie sobie: dam rade, musze…
Zalosne wolanie we lzach utopione…
Powoli w tesknocie tone…
Dusze sie obojetnoscia…
Ksztusze sie ta smutku oscia…
Chce biec ale nie ma gdzie…
Znauzyc sie w aksamicie ramion twych
Zebys uchronil od chwil zlych
Coraz gorsze ziszczaja sie sny…
Pozostawiona na pustkowiu rzeczywistosci
Zbieram sol piekaca z twarzy…
Szukajac w suchej mej duszy malego zrodla wody…

autor

tamiska

Dodano: 2006-11-07 21:00:12

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie