samotność

rozlana w słowach
samotność
uciekła z naszych ramion

już nie ma
wczoraj czy jutro
tylko dwa cienie
snujące się po ścianach

tak bardzo chciałam
znaleźć odbicie w lustrze
zamazane przez czas

okruchy szkła spadają na stopy
raniąc do krwi przy każdym kroku
czyżby tak ciężko było odejść?

nie!

wybiegam na ulice w
gwar zapalonych latarni
znów oddycham przeponą
we własnych ramionach

dziś śpię sama..

autor

orion

Dodano: 2005-09-03 15:20:52

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie