SAMOTNOŚĆ

Jest późno w nocy, leżę samotnie w łóżeczku
patrzę się tępo w ekran telewizora…
łzy spływają po moich policzkach
czuję się opuszczony i osamotniony
żal upływającego czasu i straconej młodości.

Moje małżeństwo legło w gruzach
w końcu po wielu latach walki
nadszedł jego nieuchronny koniec
przyszedł czas by się z nim pożegnać.

Moje serce, moja dusza błądzą po przestworzach
szukając nowej, czystej miłości,
która pozwoli zapomnieć mi o tym co było,
zaleczy rany i uśmierzy ból i cierpienie.

Samotność jest straszna
stajemy się smutni, nasze uczucia zamierają
pozostaje nam tylko wiara i nadzieja na to,
że przyjdzie kiedyś taki dzień,
kiedy nam słońce jasno zaświeci
i uśmiech pojawi się na naszej twarzy,
gdy przyjdzie do nas prawdziwa miłość,
która rozpali płomienie w naszych sercach
i pozwoli połączyć nasze dusze,
które będą tworzyły jedność…
na zawsze zniknie samotność z naszego życia.

autor

Sławek

Napisany: 2005-08-20 Dodano: 2005-08-20 07:47:59

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie