SAMOTNOŚĆ

Karol

Wciąż jesteś sama z płaczem bez łez
gdzie miłości postać zanika
co gestem spojrzenia, mową milczenia
diablica przez ciebie przenika
Twa biel zszarzała niszczy uczucia
lica porowate, zmarszczkami pokryły uśmiech
nijak twej radości w oczach się doszukać
gdy z ust słowa opadają jak liście
Wciąż jesteś sama z uśmiechem przez złość
swą cnotę trzymasz dla siebie w ukryciu
piękność twa blaskiem słońca za dnia
oślepia w umysłach, bezgraniczną wrażliwość
Wciąż jesteś sama myślą zbłądzoną
w uczuciach bezsilność wygrywa ze szczęściem
każde słowa wyryte ciszą i mową
błądząc, szukają się wzajemnie
Duszą bez granic
nie znajdując pocieszenia
w śród ludzi w obłokach pamięcią
ku szcęściu, którego w tobie nie ma
jesteś ziarnkiem piasku na pustyni
gdzie promyk słońca nie sięga

autor

władek

Napisany: 2012-08-11 Dodano: 2012-08-12 12:09:47

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie