Samotność
Stała smutna zamyślona
nikt o niej nie marzył
chciała,by przez chwilę
choćby zauważył.
Podał jej przyjaźni dłonie
przytulił do siebie
i pozwolił raz zabłysnąć
jak gwiazdka na niebie.
Może przyjdzie i jak wróżka
spełni jej pragnienia i
z nadzieją poda rękę
wyprowadzi z cienia.
autor
Mariola Cuore
Dodano: 2014-04-04 00:08:02
Ten wiersz przeczytano 1278 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
ładnie o samotności z dużą dozą optymizmu
ciepło pozdrawiam
Twoja samotność ma w sobie bardzo dużo optymizmu?
I to jest bardzo pocieszające…
Pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Samotność zawsze samotna... :)) Pozdrowienia!
Zawsze trzeba mieć nadzieję,
z nią się żyje lżej. Bardzo
ładny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuje serdecznie miłym gościom za odwiedziny i miłe
komentarze:)
cieplutko pozdrawiam
Smutny, ale jakże prawdziwy!!
Pozdrawiam serdecznie Mariolko:)
Piękny wiersz pisany uczuciem o samotności i nadziei
na lepszy czas . Pozdrawiam ciepło
Nie stoj w cieniu!
Wyjdz na wiosenne slonko!
nadzieja jest obok ciebie
tylko patrz uważnie
pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz,a nadzieję zawsze trzeba
mieć,zatem jeśli człowiek się otworzy na to,by
samotnym nie być,to ona z pewnością odejdzie.
Serdecznie pozdrawiam
P.S Przychylam się do słów Oli
Przyjdzie, przyjdzie :) Zawsze przychodzi :)
smutna samotność lecz z iskierką nadziei ...pomocna
dłoń niezbędna do poprawy nastroju :-)
pozdrawiam :-)
Jak jest nadzieja i pomocna dłoń, to już jest dobrze.
Miłego dnia Mariola
W chwili samotności potrzeba odwagi aby z nadzieją
wyciągnąć dłoń i poprosić o przyjaźń.Bardzo mi się
podoba treść.Miłego dnia.
dziękuje za poradę wielka niedźwiedzico
życzę miłej nocy