Samotność
Człowiek samotny
to człowiek chory
lekarstwem jest
wyciągnięta dłoń
uchwyć ją i trzymaj,
masz obok siebie
człowieka życzliwego
na przyjaźń i miłość
cierpliwie czeka.
Samotność odchodzi
zdrowieje dusza, mija
dzień
mrok zapada
zdrowe ciało i duszę
do snu układa.
autor
Halina Kowalska
Dodano: 2014-04-28 07:59:18
Ten wiersz przeczytano 894 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Podobno stworzono nas do życia w parach i w grupach.
Ja również podzielam refleksję zawartą w wierszu.
Podoba mi się :) pozdrawiam.
Zgadzam się z Twoją refleksją, samotność jest dobra
jako stan chwilowy,od czasu do czasu...
Karaszpielka też ma racje,że można być samotnym też
wśród ludzi,gdy brak zrozumienia,niestety...
Serdecznie pozdrawiam:)
Dziękuję wszystkim za miłe komentarze.Dobranoc.
każdy ma inną, uogólniając, tak jak na wiek trzeba
sobie zapracować, pozdrawiam:)
do snu układa pięknie
pozdrawiam serdecznie :)
Dobra refleksja. Pozdrawiam bardzo serdecznie
dobrze że choć przed snem znika
Może się zdarzyć, że pośród wielu ludzi będziesz
samotna. Mam szczęście bo wyciągam rękę i czuję ciepło
rączki mojego wnuka. To ciepło płynie do serca.
Pozdrawiam.
Samotność burzy spokój... Pozdrawiam serdecznie :))
ja jestem samotny i dobrze rozumiem glowa do gory
pozdrawiam
Rękę trzeba wyciągać i po to żeby pomóc innym i po to,
żeby pomóc sobie samemu. Czasem nawet ma sens uścisnąć
swoją własną rękę, absurd tego gestu zawsze mnie
rozśmiesza ;)
Halinko jesteśmy My i nie czuj się samotna. Pozdrawiam
serdecznie
witaj Halinko ...tak nieraz w samotności swojej
człowiek nie dostrzega tej drugiej dłoni jest
zagubiony zgorzkniały i tak w tym trwa ..trzeba chcieć
zauważyć drugiego człowieka :-)
pozdrawiam serdecznie :-)))
oby nikt nigdy nie był samotny.... pozdrawiam :)