Samotność
Stanęłam pod brzozą.
Drży z zimna, w białej pończoszce.
Zima skroiła jej śnieżne futro,
jakby chciała ochronić przed śmiercią.
Może marzy o wiośnie.
Znowu rozśpiewa się słowiczo.
I samotność pierzchnie za horyzont.
Słońce wepnie w długie warkocze złote
wstążki.
Czas niemiłosiernie mrozi dłonie.
Bezmiar pustki.
Przytuliłam brzozową samotność.
Może chociaż ona poczuje czyjeś ciepło.
Komentarze (19)
Piękny, smutny wiersz.
Pozdrawiam.
Samotność a tak bardzo jest życiowa i tak często w tak
wymownie sposób stoi przed nami i szczerzy zęby przed
naszymi oczami.
Lubię brzozy. Bardzo :)
Myślę, że ona się bardzo ucieszyła, że ktoś
ją zauważył i szczerze pzrytulił.
Pozdrawiam i miłego dnia życzę.
Gdybym był brzozą...
Pięknie o brzozie. Ja tez lubię się przytulać do
brzozy i do dębu. Coś w tym jest. Pozdrawiam
serdecznie.
Brzoza - lek na samotność, który ukoi nerwy, pomoże
rozładować napięcie, otoczy opieką, niemal jak matka.
Stosować przynajmniej 10 minut dziennie - ze
wzajemnością.
Pozdrawiam z nadzieją na ciepło w sercu :)
wierzę ... że poczuła... masz w sobie to piękne ciepło
...
Witaj.
Piekny zimowy obraz Z refleksami smuteczku.
Przytulanie pomoga ludziom.
Moc serdecznosci.
Twoje cieplo, żarliwą zyczliwośc dla wszystkiego, co
zyje - widać w kazdym wierszu. To jest to, co mnie
urzeklo - także w tym przekazie. Talent i nieobojętny
żar.
To nie jest proba godowego tańca, tylko uznanie dla
twojej poetyckiej osobowości. - a wiersz - pelen
życia,
Pozdrawiam:)
smutno, chłodno się zrobiło, ale jest nadzieja już
niedługo wiosna i brzoza odda swoje ciepło i zaszumi
delikatnymi gałązkami
Poruszajacy wiersz Samotnośc i zimno nie tylko ludziom
doskwiera
Pozdrawiam serdecznie Magdziu :)
nietuzinkowo o samotności...
+ Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny
wiersz mnie zatrzymał na dłużej, jest w nim jakiś czar
Miłość i wiosna zawsze się na coś czeka . Piękny
wiersz .
Pozdrawiam serdecznie