Samotność

Choć w mym życiu wielu gości,
Jestem jak wśród obcych tłumu.
Czy ktoś przetrwa w samotności
Co wśród serc jest i rozumów?
Co przytłacza swą wielkościa?
Towarzyszy jej bezradność,
Wielu nazwie ją słabościa.
Kilku zwie ją – oryginalność.
Znasz melodię najsmutniejszą,
Co z samotnych serc wypływa?
Niewrażliwi ją umniejszą,
A ja pięknem ją nazywam.
Choć opłacę go cierpieniem,
Ja chcę wydać piękny ton.
Niech on zabrzmi nieskończenie,
Gdy zostanę wspomnień mgłą.

Alone I Break...

autor

Gul

Dodano: 2007-03-04 12:32:33

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie